Lengte: 46,1 km
Hoogtemeters: 842
Tijdens de vakantie had ik toch mijn zinnen gezet op de langste en zwaarste route van de MTB-kaart: La Montagne de la Serre. De route is aangeduid als "Circuit trés difficile" en met 880 hoogtemeters een mooie uitdaging. Hoe route 10 precies loopt is wat onduidelijk, maar ik besluit het er gewoon op te wagen. Uiteindelijk blijkt de route slecht gemarkeerd te zijn en raak ik de weg kwijt. Desondanks is deze ronde zeer mooi om te fietsen en haal je de 850 hoogtemeters ook nog eens.
De start is ook hier weer de Spar in Pradons. Fiets via de openbare weg naar Ruoms en ga bij de 2e rotonde, na de grote parkeerplaats, links. Je vind hier op enkele palen de wit/gele routemarkering ook geschilderd. Volg de weg en ga rechtdoor het zandpad op. De weg is zeer goed te fietsen en slingert zich langzaam omhoog door de bossen. Blijf de markeringen volgen waarna er na een tijdje klimmen een pittige afdaling komt op een weg met zeer veel stenen. Je komt nu uit op de doorgaande binnendoorweg naar Vallon Pont-d'Arc. Blijf deze weg en de wit/gele routemarkeringen volgen en uiteindelijk kom je via smalle steegjes midden op de grote parkeerplaats van Vallon Pont-d'Arc uit. Blijf steeds de wit/gele markeringen volgen waarna je uitkomt bij de rotonde vlak voor de brug waarmee je de rivier de Ardéche oversteekt. Fiets door tot in Salavas en pak even later, na de winkels, in het dorp de weg links.
De route markering is nu zowel wit/geel als wit/rood, waarbij de wit/rode markering voor de GR4 wandelroute is. Je blijft de markeringen volgen over smalle binnendoor wegen en diverse kleine plaatsjes totdat je linksaf de overharde weg het bos in wordt gestuurd. Helaas is de routemarkering hier plots een stuk minder goed dan verwacht en met geen enkel aanknopingspunt wordt het nu puzzelen. Ik besluit de meest logische weg te volgen, maar na een half uur rijden door dit ruige landschap krijg ik het gevoel toch verkeerd te zitten. Ik besluit om terug te keren maar vergis me waarschijnlijk in een afslag waardoor ik nog verder verkeerd rijd dan ik al deed. Het resultaat is, dat ik een hopeloze zoektocht begin naar de juiste weg terug. Mijn GPS horloge bevat geen kaarten maar laat wel zien waar ik allemaal gereden heb. Met veel puzzelen en navigeren op een klein schermpje kom ik na bijna 1½ uur eindelijk weer uit op een bekende kruising. Midden in deze woesternij staat een Dolman (hunnebed). Het is een van de weinig Dolmans die ik in deze staat heb gezien en dus zeker de moeite om te bezoeken.
Als ik eenmaal weer op de doorgaande weg zit herken ik waar ik zit. Bij de kruising ga ik rechts en na ongeveer een kilometer links de overharde weg het bos in. Dit gebeid wordt erg veel gebruikt door ruiters en is een mooi gebied om door te fietsen. De weg klimt kronkelend door een prachtig bosrijk gebied. De route is wat gokkenwant er is geen echte en duidelijke routebeschrijving in dit bos. Uiteindelijk kom je uit bij een grote open vlakte in het bos waar je dan de weg links neemt die paralel loopt aan de weg waar je net vandaan komt. Het vele klimmen wordt uiteindelijk beloond met een waanzinnig lange afdaling over een breed onverhard pad. Wanneer je de openbare weg bereikt, kun je links omhoog klimmen, bij de splitsing rechts gaan en door rijden tot de huizen. De weg lijkt op te houden waardoor ik ben omgekeerd en via de openbare weg terug naar Salavas ben gereden. Je kunt echter wel doorrijden en via een lang onverhard pad naar beneden afdalen en zo naar Salavas fietsen. Vanuit Salavas heb ik verder de openbare weg terug naar Ruoms gepakt.
| Zwaarte parcours: |  |
| Techn. moeilijkheid: |  |
| Hoogteverschil: | |
| Bewegwijzering: |  |
