Moeilijk Aug 1993 30 km 1222m 1222m

Hoogtepunten zijn er in Zwitersland meer dan genoeg. Een heel bijzondere daarvan is Ziteil. Ziteil is namelijk het hoogstgelegen pelgrimsoord van Europa. Het ligt op maarliefst 2429m en wij gaan er heen op de MTB!

Na de trip van Alp Tscharnoz eerder deze vakantie, lag deze trip voor ons voor de hand. Een mooie afsluiter van de vakantie zeg maar. Terwijl de rest van de jeugd bij het zwemmeer ligt, stappen wij op de MTB. Het eerste deel, tot aan het gehucht Munter, is een geheel verharde route. Dit is, omdat er vanaf Munter vele wandelaars naar Ziteil vertrekken. Vanaf Munter wordt het echter bikkelen!

We vertrekken vanaf Lai Barnagn, het zwemmeer naast de grote parkeerplaats en het bergstation in Savognin. We rijden langs de rivier richting het dorp Salouf. We fietsen door dit typisch Zwitserse dorpje en zetten koers richting het bos. De komende kilometers fietsen we uitsluitend door dit bos met vele zeer hoge naaldbomen. Het is warm, we zweten enorm en hebben daardoor tijdens het klimmen constant gezelschap van een enorme hoeveelheid muggen: gek worden we er van. Vanaf Salouf klimmen we, op wat flauwe bochten in het begin na, in vrijwel 1 rechte lijn door het bos omhoog.

Na de enige scherpe bocht in het bos naderen we de boomgrens. We blijven de doorgaande verharde weg volgen totdat we het bos uit zijn gereden. Op deze open vlakte zien we in de verte het gehucht Munter liggen. Bij 1 van de boeren hutten nemen we een pauze en genieten nu al van het uitzicht. Munter ligt op 1940m hoogte en dat betekend, dat we al ruim 733m hebben geklommen. Ziteil ligt op 2429m en dat betekend dat we nog ruim 500m hoogtemeters moeten klimmen. En het zwaarste moet nog komen..

Vanuit Munter kijken we uit op de grote masiefe bergreus Piz Toissa. De berg die we vanaf nu angstvallig dicht benaderen. De klim omhoog is nu een breed grindpad, door het dal van de Piz Toissa; de grote berg die nu constant links van ons ligt. We klimmen en klimmen door een wanzinnig mooi omgeving. Nog niet eerder ben ik zo hoog op de fiets geweest. We passeren onderweg enkele wandelaars waronder een groepje nonnen. De verbaasde blikken naar ons blijft geweldig. Mountainbikers zie je namelijk nagenoeg niet.

foto1
foto2
foto3
foto4
foto5
foto1
foto2
foto3
foto4
foto5

Met het eindpunt in de verte in het zicht, wordt de klim omhoog ook steeds zwaarder. We houden in het dal rechts aan, dit pad is smaller en steiler maar zou een kortere weg omhoog zijn. De ondergrond ligt bezaaid met losse stenen en het pad wordt nog steiler. Zo steil dat we ons afvragen of Ziteil niet Zi-steil moet heten. Deze korte weg heeft dus een behoorlijke keerzijde en op sommige stukken moeten we de MTB duwen. Met de eilere lucht duwen we zwaar heigend naar zuurstof de MTB omhoog. Als we verderop weer kunnen fietsen weten we zeker, dat we terug het andere pad nemen.

Met nog een kleine 100 meter te gaan komen we uiteindelijk aan bij ons doel: Ziteil. We staan op 2429m hoogte en we kijken tegen alle toppen van de alpen aan. Het uitzicht is magnifiek en onbeschrijvelijk. We hebben geluk dat het ook nu onbewolkt is waardoor we zeer ver kunnen kijken. We drinken veel water en eten wederom gedroogde bananen om snel veel energie op te doen. Ik heb mijn fototoestel mee en schiet een aantal foto's. Iets waar ik achteraf heel erg blij om ben.

Na een lange pauze, stappen we weer op de MTB om terug naar Savognin te gaan. Ik weet, dat er tegenwoordig een uitgezette MTB-route is naar Ziteil en dat er nu ook een technische afdaling terug is naar Savognin. Destijds was er uitsluitend een wandelpad en dus veel te gevaarlijk. Daarom nemen wij dezelfde weg terug. Een heerlijke lange afdaling na een waanzinnig klim die tot op heden (2020) nog steeds tot 1 van mijn hoogst gelegen beklimmingen behoort.

Sorry, this website uses features that your browser doesn’t support. Upgrade to a newer version of Firefox, Chrome, Safari, or Edge and you’ll be all set.